[ad_1]
Het maaien en afvoeren van bermgras langs wegen, fietspaden, sloten en kanalen kost gemeenten, provincies, waterschappen en andere beheerders ongeveer 20 euro per ton. Het wordt vervolgens gecomposteerd of verbrand en staat daarmee op de laagste treden van de duurzaamheidsladder.
Vezels zijn goed te gebruiken
Reden voor de Gebiedscoöperatie Zuidwest-Drenthe, een samenwerkingsverband van gemeenten, waterschap en provincie, te onderzoeken of er duurzamere en redabelere toepassingen zijn. Samen met het bedrijfsleven en onderwijsinstellingen werd er verkend en onderzocht. Conclusie: de vezels in het gras zijn goed te gebruiken als grondstof voor karton, houtvervangers en bodemverbeteraars.
Voor de bewerking van het gras is een grote pers nodig, die het sap uit de sprieten haalt. Een dergelijke installatie vergt een investering van ongeveer 2,5 miljoen euro. Wat overblijft is een droge vezel die als bouwstof kan dienen. Om de pers rendabel te maken, moet er jaarlijks 40.000 ton bermgras worden verwerkt. ,,Dat volume is uit deze regio te halen’’, zegt projectleider Jurr van Dalen.
‘Wij gaan het gewoon doen’
Volgens Jan van Goor, coördinator van het samenwerkingsverband, is het nu zaak met het bedrijfsleven op zoek te gaan naar concrete toepassingen. Vepa, producent van kantoormeubelen in Hoogeveen, is volgens hem al enthousiast. ,,Over de mogelijkheden van bermgras is al veel gezegd en geschreven, maar wij gaan het gewoon doen. En komen we onderweg problemen tegen, dan pakken we die aan.’’
Het waterschap Drents Overijsselse Delta heeft volgens het duo in de Drentse Hoofdvaart palen gemaakt van gras gebruikt in de walbeschoeiing. Studenten monitoren de langdurige blootstelling van het materiaal aan water.
Regionale economie aanjagen
Het is de bedoeling van deze duurzame toepassingen de economie en dus ook de werkgelegenheid in de regio aan te jagen.
,,Maar als de rest van Drenthe of het Noorden wil aanhaken, is dat natuurlijk prima. Beter is dat ze gebruik gaan maken van onze kennis, zodat ze zelf aan de slag kunnen gaan. Als het om duurzaamheid gaat, moeten de lijnen zo kort mogelijk zijn. Niet alleen gras, ook kennis wordt vermarkt’’, zegt Van Dalen.
[ad_2]
