Bewustzijn – NRC

Aan de kookboeken die uitkomen kun je zien wat de trends zijn. Het valt bijvoorbeeld op dat uitgevers regelmatig op hetzelfde moment kiezen voor bepaalde landen of kookstijlen. De Surinaamse keuken, bijvoorbeeld, is lang onderbelicht gebleven in kookboekenland. Best opmerkelijk voor een land waar Nederland zo’n diepe verbondenheid mee heeft dat de keuken ervan nooit zo is ingeburgerd als bijvoorbeeld de Indonesische keuken.

Maar daar komt dit jaar dus duidelijk verandering in met een aantal boeken die de Surinaamse keuken centraal stellen. Te beginnen met Mijn recepten, ‘van appeltaart tot saotosoep’ van London Loy met een keur aan Surinaamse en Caraïbische recepten en hier en daar een verdwaald Nederlands gerecht, want Loy is een kind van Amsterdam Zuid-Oost met Surinaamse wortels en dan is zo’n bonte, speelse mix van invloeden een vanzelfsprekendheid.

- Advertentie -

Het is ook wel hoog tijd voor wat meer zichtbaarheid en een krachtig bewustzijn van Surinaamse en andere bi-culturele Nederlanders die zich steeds nadrukkelijker manifesteren in de media, politiek en via de keuken.

Wat mij betreft hangt het allemaal samen en was het veelbesproken protest onlangs op de Amsterdamse Dam tegen racisme en politiegeweld een voorproefje van dit nieuwe bewustzijn: ‘we zijn hier, we tellen mee en dit is wat we vinden.’ Daar hoort onvermijdelijk bij dat mensen hun eigen identiteit, cultuur en bagage afstoffen, ontdoen van negatieve connotaties, herwaarderen en opeisen en vervolgens trots uitdragen. Vier fasen van bewustwording die leiden tot meer inzicht, een gelaagder perspectief en een waardevolle aanvulling op de samenleving en cultuur in de breedste zin van het woord.

In het geval van Mijn recepten is het een bijzonder lekkere aanvulling met gerechten die ik nog helemaal niet kende en klassiekers uitgevoerd op Loys persoonlijke manier, en dit alles op een onweerstaanbaar ontspannen, opgewekte toon opgeschreven.

Die vrolijke opgewektheid tekent het boek; nadat ik het gelezen had, verzuchte ik „wat een heerlijke recepten” en, dat gebeurt me niet vaak, „wat een leuke man”. En dan is Loy ook nog eens in te huren als privékok. Wat een vreugde.