[ad_1]
Dat idee ontstond tijdens de lunch. “Ons team is flink gegroeid en we pasten niet meer aan de lunchtafel”, zegt Smit. Er moest een nieuwe tafel komen. “Maar dat moest natuurlijk een gerecyclede versie zijn. Want als je boten kunt maken, dan moet een tafel ook lukken.”
Al snel zat Smit aan tafel bij een ontwerpbureau en de directie van Vepa, een meubelmaker uit Hoogeveen. “Ze zeiden meteen: doen. We starten met een kleine serie vergadertafels, stoelen, lampen en wandpanelen.”
Klein publiek
Een klein publiek mocht deze week een blik werpen op de eerste meubels. “Mensen zijn verbaasd over hoe mooi het is. Dit is geen studentikoos spul”, zegt Smit. Dat is ook niet bepaald de doelgroep, want de eerste kopers betalen 19.800 euro voor een tafel met acht stoelen. Er zijn er al een stuk of zes verkocht.
Bedrijven kopen niet alleen een tafel, zegt Smit. Ze sponsoren ook Plastic Whale. “Ze willen daarmee laten zien dat ze iets doen aan de plastic soep en zich verbinden aan andere duurzame bedrijven.”
Boot bouwen
Smit, destijds freelancer, werd naar eigen zeggen overspoeld met reacties. Met een klein team organiseerde hij op een vrijdagmiddag een eerste sessie ‘oud Amsterdamsch plasticvissen’ – zo’n vierhonderd mensen gingen op jacht naar plastic afval in de grachten. “Een jaar later waren dat 1200 man in 72 boten”, aldus Smit.
50.000 petflessen
Het afgelopen jaar werden zo’n 50.000 petflessen uit de gracht gehaald en ‘twee keer dat volume aan ander plastic’, zegt Smit. Bedrijven sponsoren hem om er ‘designsloepen’ van te maken: zo is er al een Tony’s Chocolonely-boot en een Brabantia-boot. Die varen uit om nieuw plastic op te vissen.
Plastic Whale bestaat nu uit een bv die bedrijfsuitjes organiseert en een verdienmodel verbindt aan het opgeviste plastic, met het maken van boten en kantoormeubelen. Daarnaast is er een stichting, die zich bezighoudt met voorlichting, schooluitjes en internationale recycleprojecten. “Ik zie dit als een steeds groter wordende beweging”, zegt Smit.
Bangalore
Het plasticprobleem reikt namelijk ver over de grenzen, en de Amsterdamse grachten zijn een keer leeg. Smit werkt daarom onder meer samen met een stichting in Bangalore, India om te helpen het plastic uit de ‘enorme afvalberg’ daar te recyclen. Nieuwe grondstof voor nieuwe producten. “We investeren in de lokale economie. Win-win.”
De vergadertafel is dan ook niet het eindpunt voor Smit, die graag nog een iets goedkopere meubellijn wil gaan maken om zich daarmee op de consumentenmarkt te storten. “Nieuwe projecten ontstaan vanzelf”, zegt hij. “Ik heb er nog nooit moeite voor hoeven doen, mensen benaderen mij.”
[ad_2]
