[ad_1]
Nsimba Valene Lontanga werd geboren in de Congolese hoofdstad Kinshasa, groeide op in Leusden en studeerde in Tilburg. In haar columnreeks ‘Meer dan een modemeisje’ deelt ze haar kijk op de mode en wereld.
Hi lieve Glamour-lezers!
Ik ben Nsimba Valene Lontanga, brand consultant met trendonderzoek-achtergrond en eigenaar van het Nederlands-Congolese kledingmerk Libaya. En nu columnist bij Glamour! Onder de titel ‘Meer dan een modemeisje’ ben ik een van de nieuwe stemmen binnen de modewereld. En om jullie daar alvast een beetje een gevoel bij te geven, wil ik beginnen met een goede kennismaking.
We gaan dus even terug in de tijd: mijn Congolese ouders emigreerden in de jaren negentig voor een betere toekomst naar Nederland en samen met mijn broers en zussen groeide ik van kleuter tot jonge vrouw op in een Nederlands-Congolees huishouden in Leusden.
Kort samengevat: ik hield van stamppot andijvie, Italiaanse pasta, maar at ook fufu met mijn handen. Mijn moeder droeg haar vintage Versace-blouse in combinatie met Afrikaanse stoffen die een culturele betekenis hebben en sprak me aan in het Frans, de Bantoetaal Lingala en Nederlands. In mijn jeugd was Marco Borsato een constante aanwezigheid (want het idool van mijn zusje), net als Papa Wemba, de koning van Congolese rumba. Kortom, o zo westers maar ook heel erg Afrikaans. Mijn inspiratie en stijl zijn dan ook echt beïnvloed door beide werelden.
Leusden was thuis. Ondanks dat we het enige zwarte Afrikaanse gezin in de wijk waren, en ik ook te maken kreeg met racisme, hoefde ik daar niemand uit te leggen waarom mijn haar er anders uitzag en ik dus niet kopje onder ging in het zwembad.
Op mijn negentiende verhuisde ik naar Tilburg, in het gezellige Brabant. Daar ging ik op kamers om de bacheloropleiding trendonderzoek en conceptontwikkeling te volgen. In Tilburg had ik de tijd van mijn leven. Want terwijl ik afscheid moest nemen van een hechte familie en omgeving, waarin de meeste mensen al gewend waren aan het idee dat mijn haar er om de paar weken anders uitzag, kreeg ik er wel heel lieve vriendinnen voor terug plus een hechte cirkel met te gekke Brabantse ‘Red Bull chicks’. Ik vond mezelf wel een stoere meid, maar als je het aan deze meiden zou vragen was ik eerder ‘het modepopje dat zonder haar rouge die Red Bull Mini niet instapte’.
Mode was voor mij een droom. De interesse ervoor kreeg ik van huis uit mee en in het nuchtere Brabant was ik er niet bang voor mijn modegevoel uit te stralen. Zo belandde ik via via bij het grote Nederlands-Afrikaanse modehuis Vlisco uit Helmond, waarvoor ik op het hoofdkantoor in Amsterdam stage mocht lopen en uiteindelijk een baan als trendonderzoeker kreeg. Ik heb ontzettend veel geleerd en gereisd, maar na een tijdje kantoorwerk was de millennial in mij klaar voor een nieuw avontuur.
Ik besloot een portfolio op te bouwen met opdrachten die variëren van creative en brand direction, styling- en trendonderzoeken, en ging als freelancer door. Werken in de mode deed ik met veel plezier. Maar toen ik besloot mijn eigen merk op te zetten en onderdeel werd van de Nederlandse mode-scene, werd ik geconfronteerd met het feit dat míjn modewereld voor velen een ‘ver-van-mijn-bed-show’ was. Het gevoel dat ik vaak had als ik wéér het enige zwarte meisje bij een event was en keer op keer werd bevestigd als ik de modebladen las, was nu opnieuw mijn realiteit. ‘Waar hoor ik als Nederlands modemeisje thuis?’ is een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld.
Ik was het Nederlands-Frans-Lingala-Engelssprekende, zwarte, Nederlandse modemeisje uit het boerendorp Leusden, dat soms met een zachte g praat en een grote passie heeft voor mode (maar ook voor Afrikaanse mode, waar velen niks van begrepen). Ik hou van extensions en als ik terugkwam van een lange reis in West-Afrika had ik weer vlechtjes in. Mijn dosis haar- en make-up-knowhow kreeg ik alleen als ik op YouTube ‘black beauty bloggers’ in typte en verder kon ik mijn ervaringen als modemeisje van kleur alleen delen met meisjes die qua uiterlijk op mij leken.
En nu ben ik hier!
De reden waarom ik jullie kort maar toch gedetailleerd wil meenemen in mijn persoonlijke verhaal, is omdat al deze kleine real life stories de dingen zijn die mij hebben gevormd tot de mode professional die ik vandaag ben. Ik ben brand consultant en eigenaar van een kledingmerk en als modemeisje van kleur navigeer ik gewoon net iets anders door de mode-industrie. Mijn ervaringen worden naast mijn huidskleur bepaald door de gesprekken die ik voer, de plekken die ik bezoek en de reacties die ik krijg.
Samengevat heb ik me nooit een typisch ‘modemeisje’ gevoeld, omdat ik het woord niet vaak gekoppeld zag aan de ervaringen, gezichten of gesprekken waarin ik me kan herkennen. Daarom ben ik me gaan uitspreken over diversiteit en hoop ik met mijn serie columns jullie te inspireren met nieuwe perspectieven.
Als ‘meer dan modemeisje’ heb ik een paar heel duidelijke doelen met de serie: jezelf beter begrijpen, anderen beter begrijpen, nieuwe verbindingen maken, nieuwe samenwerkingen inspireren en het belangrijkste: een nieuw gevoel creëren bij het woord ‘modemeisje’.
Een modemeisje is voor mij namelijk meer dan wat we in de mainstream media te zien krijgen en hier wil ik het graag over hebben. Ik wil schrijven over mijn persoonlijke ervaringen, dagelijkse mode, mijn reactie op trends, culturele toe-eigening maar ook awkward situaties waarover we het liefst onze mond houden… Het wordt echt van alles en nog wat.
Oftewel: ik wil een plek creëren waar ik mijn ‘black girl magic’ met álle vrouwen mag delen. Met heel veel girlpower en nieuwe visies, cause we are all in this together!
[ad_2]
