[ad_1]
Zeist – In deze serie vertellen betrokkenen over bedrijven die hun stempel drukten op het winkelhart van Zeist. Marijke van Delft-Verhoek blikt terug op het bedrijf van haar ouders.
door Asta Diepen Stöpler
“Typemachines van Underwood, Remington en Continental, rekenmachines, stencilapparaten. Het zijn nu museumstukken, maar in de jaren ’50 en ’60 waren het moderne, veelgebruikte apparaten. Er stonden talloze bij gemeente Zeist, machinefabriek Aben, Conimex in Baarn, Demka in Utrecht. Toen waren er grote typekamers met tientallen typistes en evenzoveel machines. De zaak van onze ouders – Verhoek Kantoormachines en Kantoormeubelen – verkocht, onderhield en repareerde in de wijde omgeving. We waren jarenlang Olympia-dealer.
Zes dagen per week open
De zaak was zes dagen per week geopend, van 8.15 tot 18.00 uur. ‘Als de kantoren geopend zijn, dan zijn wij dat ook’, zei onze vader. De zaak bestond uit een winkel, werkplaats en opslag. Ik werkte eerst enkele jaren in de werkplaats.
Solderen
De toenmalige typemachines hadden ronde toetsen met een glaasje over de letter of het cijfer. Dat glaasje kon kapot gaan. Of de type-arm kon losschieten, dan moest dat vast gesoldeerd worden. Een nauwkeurig werkje want de letter moest precies op de juiste plaats op de papierrol terecht komen. We hadden een stencilinrichting, waar verenigingen hun ledenblaadjes konden laten maken, (sport)clubs, zoals korfbalvereniging RDZ. Toen mijn oudere zus trouwde, nam ik haar plaats op kantoor over: bestellingen aannemen, vertegenwoordigers ontvangen. Slechts incidenteel werkte ik nog in de werkplaats.
Water en groene zeep
De winkel werd iedere vrijdag schoongemaakt. De stoep werd geschrobd met water en groene zeep, het koper aan de voordeur gepoetst. Naast de etalage was een kleine vitrine met een poppenhuis. Er zat een pop te tikken, de armpjes bewogen boven een typemachientje. Het mechanisme van vliegertouw ging vaak stuk. Onze vader heeft het vele keren gerepareerd. Dat was de moeite waard, want vaak keken kinderen en ook volwassenen er met plezier naar.”
Historie
Nicolaas en Rosina Verhoek (getrouwd in 1942) hadden de zaak van 1940 tot 1973. Eerst bij Oma Mie – moeder van schrijver Hendrik Marsman – aan de Wilhelminalaan 3. Vervolgens aan de Eikenlaan 12; vanaf 30 april 1949 aan Slotlaan 17 en 17a, (na de omnummering in de jaren ’50 werd het 183).
[ad_2]
