[ad_1]
Het is inmiddels een icoon uit de vorige eeuw: de diskette. In 1996 waren er nog 5 miljard exemplaren in omloop, terwijl de kans klein is dat je nu nog een diskette bezit of een apparaat om deze uit te lezen. Toch hoort de ‘floppy’ nog niet thuis in een museum, want hij wordt nog steeds veelvuldig ingezet. Waar zoal?
Het was Alan Shugart van IBM die op het idee kwam van de floppy. In 1967 werkte hij bij IBM en in 1971 gingen via IBM de eerste diskettes in de verkoop. IBM wilde ze gebruiken om microcode op hun mainframes te laden. Bovendien wilde IBM iets hebben waarmee het software-updates naar zijn klanten kon sturen. Het moest dus wel iets losstaands zijn van de computer zelf. Toen was daar de diskette. Het was iets dat de wereld nog niet kende. Het was een (over)draagbaar, fysiek stukje opslag dat alleen door een computer via een floppy disk drive (FDD) kon worden gelezen en beschreven.
Ze zijn goedkoop, er zit bescherming in om te zorgen dat je ze niet zomaar kan overschrijven en je kunt ze hergebruiken. Klinkt als een droom en dat was het ook een tijd, maar inmiddels hebben we nu eenmaal modernere manieren van opslag. Bovendien gedijen floppy’s niet in alle weersomstandigheden even goed, want vocht en stof zijn de grote vijanden van floppy’s.
De diskette werd populair in de jaren ’70, al hebben we het dan vooral over de grotere 8 inch diskette. Er zat op een standaard 8 inch diskette 80kB aan opslagruimte, wat betekent dat je duizenden diskettes nodig hebt om aan slechts 1 GB te komen. Dat was voldoende voor 15 seconde aan audio, iets dat we nu nagenoeg zonder nadenken inspreken in WhatsApp en in een fractie van een seconde versturen over het internet.
Daarna volgde de 5.25 inch floppy van 360kB, maar in de jaren ’90 stapten we over op de zo bekende diskette van 3,5 inch. Deze kon 1,44 MB opslaan, dus je had er alsnog honderden nodig om 1GB te bereiken. De jaren ’90 markeren zowel een piek in diskettegebruik als de start van de afname ervan. Het internet kwam op en in 1998 werd zelfs de eerste FDD-loze computer geïntroduceerd, namelijk Apple’s iMac.
Floppy’s werden en worden tegenwoordig nog vooral gebruikt om dingen op te slaan ‘voor de zekerheid’. Zo zijn er nog steeds bedrijven die diskettes gebruiken om back-ups te maken: sommige bedrijven gebruiken nu nog steeds honderden floppy’s per jaar voor dit doel. Waarschijnlijk zal je ze op Schiphol niet direct tegenkomen, maar diskettes schijnen in de luchtvaart nog steeds te worden ingezet, om de oude ticketprinters te voorzien van firmware-updates. Die oude ‘stoffige’ museumstukken worden dus gebruikt om iets te vernieuwen.
In sommige fabrieken worden ze gebruikt om handleidingen op te slaan binnen machines voor metaalbewerken. Die handleidingen zijn klein genoeg voor een floppy, en een floppy is in zulke gevallen door zijn formaat en stevigheid veiliger dan een cd of USB-stick.
Er zijn natuurlijk sowieso veel oude apparaten die alleen zijn voorzien van een floppydrive en geen cd-drive. Oude synthesizers, oude luxe naaimachines, geldautomaten en printers bijvoorbeeld. In de filmindustrie worden floppy’s in telecine-machines (waarmee film naar tape wordt overgezet) gebruikt voor de output van meta-data. Immers dateren deze machines uit de vorige eeuw, uit een periode waarin technologische apparatuur juist werd gemaakt om wel dertig tot vijftig jaar mee te gaan. Floppy’s worden ook gebruikt door sommige slechtzienden. Het is namelijk één van de weinige offline media die een geluid maken wanneer ze iets inladen of opslaan.
Nucleaire wapens op een floppy
Enkele jaren geleden kwam het shockerende bericht dat de nucleaire afdeling van de Amerikaanse luchtmacht nog met floppy’s werkte als opslag voor informatie op de computer. Vooral omdat de Amerikanen de technologie konden vertrouwen en liever een betrouwbaar systeem gebruiken, ook al is het oud. Echter was er toen al sprake van een nieuwe oplossing in de pijplijn. Uiteindelijk is eind 2019 bekendgemaakt dat er bij de luchtmacht geen floppy’s meer worden gebruikt voor het wapensysteem.
De floppy kent een prachtige geschiedenis die zelfs nu nog voortleeft. Echter zal menig persoon uit deze eeuw deze destijds zo innovatieve uitvinding niet begrijpen. Inmiddels zijn we via cd’s en USB-sticks steeds meer overgegaan op cloud-opslag. Hoewel het soms lijkt alsof alles tegenwoordig in de cloud plaatsvindt en steeds minder technologie is voorzien van een disc drive, gebruikt bijvoorbeeld onze rechterlijke macht nog steeds cd’s om zaken op te slaan. Zo blijft offline opslag belangrijk én wordt oude technologie nog lang in ere gehouden, iets dat allemaal begon met een plastic vierkant met magnetisch film erin, een icoon dat tot op de dag van vandaag nog steeds ‘Opslaan’ betekent.
[ad_2]
