[ad_1]
Over de geleverde geluidskwaliteit bij de Momentum True Wireless zijn er nooit klachten geweest, maar de autonomie was niet bijster goed. Sennheiser pakt die tekortkoming nu aan met een tweede versie. En die krijgt nu ook noise-cancelling. We bekijken de Sennheiser Momentum True Wireless 2 in deze review.
Introductie Sennheiser Momentum True Wireless 2
Toen we een aantal maanden geleden in een dossier een reeks totaal draadloze oortjes vergeleken, waren we zeer te spreken over de toestellen van Sennheiser. De Momentum True Wireless pakte uit met een zeer goed geluid, met dank aan de enorme kennis over audio die Sennheiser in huis heeft. Je bouwt wel wat knowhow op als je al zeventig jaar bezig bent met microfoons en hoofdtelefoons. De grote tekortkoming bij deze premium-oortjes was echter hun bescheiden autonomie. Ondanks de hogere prijs hadden ze ook geen noise-cancelling aan boord.
Die beide lacunes worden aangepakt met een nieuwe versie van de draadloze oortjes. De Momentum True Wireless 2 is dus geavanceerder en belooft hetzelfde goede geluid. Er hangt wel een kostprijs aan. Letterlijk, want met een prijs van 299 euro is de Sennheiser Momentum True Wireless 2 een van de duurste totaal draadloze oortjes die in de winkels ligt. Is dat prijskaartje verantwoord?
Heel compact design
De Momentum True Wireless 2 speelt in op één van de grootste trends op koptelefoongebied: in-ears die helemaal draadloos zijn. Ook tussen de twee oortjes valt er geen enkele kabel te bespeuren. De kreet van ‘totale vrijheid’ die de marketeers van dergelijke producten graag roepen klopt voor een keer eigenlijk wel. Als je oortjes zoals de Momentum Wireless 2 insteekt, luister je zonder de minste hinder naar je muziek. Die (heel) kleine irritaties van een kabel die in weg slingert of lawaai maakt bij contact met een T-shirt, die heb je hier niet. De Sennheiser-oortjes zijn bovendien onwaarschijnlijk licht. Elk oortje weeg minder dan 7 gram. Dat is echt heel weinig. Je vergeet heel snel dat je ze draagt.
Qua design is er amper iets veranderd ten opzichte van vroeger. De oortjes zijn nauwelijks te onderscheiden van eerste generatie Momentum True Wireless. Elk dopje is een zwarte cilinder, met aan de buitenkant een cirkel in metaalkleur waarop het Sennheiser-logo in het groot prijkt. De oortjes zijn an sich niet gigantisch, maar door hun constructie puilen ze een beetje uit het oor. Ze zijn niet zo discreet als sommige concurrenten, zoals de Samsung Galaxy Buds of de Jabra Elite 75t. Maar langs de andere kant: als je de Sennheisers draagt, lijkt het tenminste niet alsof er een paar opzetstukken van een elektrische tandenborstel uit je oren bengelen. ‘k Kijk naar jou, Apple.
Het design bestaat uit een cilinder die wat uit je oor hangt met een uitsteeksel waarop de tip past. Die tip of dop past dan in het begin van je oorkanaal. Nog meer dan bij andere oortjes is het bij de Momentum True Wireless 2 belangrijk dat deze tips goed passen. Zitten ze los omdat de gekozen tip te klein of te groot is, dan vallen de Sennheiser-oortjes snel uit. De stabiliteit hangt dus grotendeels af van de goede pasvorm van de tip, al rusten ze voor een stukje wel onderaan in de oorschelp. Zoals gebruikelijk levert de fabrikant drie paar mee, in de maten S-M-L. Het zijn siliconen dopjes die voor velen geschikt zijn. Sommige mensen vinden dit materiaal echter minder handig omdat het begint te bewegen als je wat meer zweet. Voor hen zouden we tips van schuim aanraden, zoals die van Comply. Die gebruiken we zelf ook omdat ze veel beter aansluiten. Tips van derden passen trouwens probleemloos op de True Wireless 2. Later in het voorjaar brengt Sennheiser ook een witte uitvoering van de True Wireless 2 uit.
De mooiste case
Net zoals voorheen krijg je bij de Sennheiser-oortjes een prachtige case. Alle totaal draadloze oortjes op de markt komen met een doosje dat een dubbele functie heeft: een veilige plek bieden voor toestellen (die al bij al heel klein zijn) en de oortjes opladen tijdens het transporteren. De case van Sennheiser is in elk geval een van de mooiste. Het is een elegant ding overtrokken met een stofje in Scandinavische stijl. Je ziet meteen of je het te maken hebt met de eerste generatie Momentum True Wireless of de nieuwe generatie 2. De oudere modellen komen met een lichtgrijze doos met zwart logo, de True Wireless 2 zit in een donkergrijs doosje met een logo in het wit.
De grote tekortkoming bij de eerste True Wireless-oortjes was de autonomie van vier uur, wat echt te weinig is voor een langere reis of een dag in de hel van een open kantoor. De True Wireless 2 belooft zeven uur, wat ongeveer de norm is in dit segment. Je hebt wel de Audio-Technica ATH-CKS5TW die vijftien uur op een lading kan werken, maar dat is een echte uitschieter. Stop je de in-ears in hun case, dan kunnen ze nog twee keer extra helemaal opgeladen worden.
Bediening
Oortjes met een grote touchknop zijn heel handig in het gebruik. Maar we ervaren toch ook altijd hetzelfde probleem: bij het insteken druk je altijd per ongeluk op die knoppen. Gegarandeerd activeer je onbedoeld de Google Assistant, verander je het volume of skip je een track. Dit is niet een fenomeen dat enkel de Momentum True Wireless 2 treft, dat klopt. Vele draadloze oortjes hebben hetzelfde probleem. Bij de Sennheisers kun je het tenminste voorkomen door de oortjes met de tippen van je vingers aan de rand vast te nemen. Dat gaat heel wat moeilijker bij de Galaxy Buds van Samsung, bijvoorbeeld. Ach ja, het is natuurlijk geen enorm probleem, tenzij je voor een of ander reden tijdens de dag de True Wireless 2 vaak insteekt en uitneemt.
De implementatie van de touchcontrols is trouwens heel geslaagd. De knoppen reageren perfect. Niet te snel, niet te traag. Het is heel prettig dat je niet heel hard moet drukken om iets te doen. Dat is vooral fijn bij het veranderen van het volume. Gewoon zacht je vinger tegen het oortje houden en je muziek wordt stiller of luider.
Elk oortje is een knop, maar door verschillende keren te tikken doe je andere zaken. Bijgevolg is er verrassend veel mogelijk, gewoon via slechts twee touchknoppen. Om je een idee te geven: als je op het linkeroor kort drukt, dan pauzeer je de muziek. Langer drukken is het volume verlagen. Maar je kunt ook snel twee keer drukken, en dan verspring je naar het volgende nummer. Driemaal tikken is dan weer teruggaan naar het liedje van daarnet. Ook aan de rechterzijde heb je zo vier opties, waaronder het activeren van Siri of Google Assistant (naargelang het OS van je smartphone) en het activeren van transparant hearing of noise-cancelling. Om het nog complexer te maken: krijg je een oproep, dan doet pakweg twee tikjes iets anders. Een oproep afwijzen, om exact te zijn. Het klinkt misschien ongelooflijk ingewikkeld, maar de bijhorende app legt het helder uit en we merken keer op keer dat je dergelijke controls snel gewoon wordt. Het belangrijkste is dat je snel en intuïtief de touchknop vindt en kunt indrukken – en dat is hier absoluut het geval.
Beperkte app
Uiteraard hoort er ook een app bij de nieuwe oortjes. Voor ons komt het in elk geval heel bekend over, want Sennheiser heeft het beleid dat dezelfde app (Smart Control) voor nagenoeg alle producten moet dienen. We gebruikten al in het verleden voor de eerste True Wireless, maar ook voor ander Bluetooth-koptelefoons en zelfs de Sennheiser Ambeo Bar.
Van de Smart Control-app moet je niet al te veel verwachten. Het ziet er mooi uit, maar het beperkt zich tot de essentie. En dat is eigenlijk wel prima. Er hoeft geen mediaspeler-functie of zo in te zitten. Je gebruikt het vooral om een aantal hoofdfuncties in en uit te schakelen (maar dat kan grotendeels ook via de touchknoppen). Denk aan noise-cancelling bijvoorbeeld. Daarnaast zijn er nog een beperkt aantal instellingen. Denk aan handigheden zoals het al dan niet automatisch accepteren van oproepen en het automatisch pauzeren van muziek als je een oortje uitneemt. In Smart Control vind je ook een equalizer. In eerdere reviews hebben we daar al over gezeurd, want het is iets dat er vooral mooi uitziet maar ook heel nietszeggend is. Met je vinger beweeg je een cirkeltje over het scherm, waarop een kleurrijke curve zich op een nogal organische manier aanpast. De clou is dat je moet kijken naar de curve en niet naar de positie van de ronde puck. En misschien nog meer: dat je het cirkeltje op het scherm beweegt en luistert naar wat het doet.
Een belangrijke optie in de app is ‘Keep Music Playing’ als je Transparant Hearing activeert. Als je dat doet, sturen de microfoons op de buitenkant van de oortjes het omgevingsgeluid door. Wat je dan hoort klinkt heel hol en met veel ruis, maar op deze manier kun je een conversatie volgen of de aankondiging horen van de omroeper in het station. Als je ervoor kiest om de muziek te laten doorspelen als je Transparant Hearing kiest, zal je wel merken dat het minder goed overkomt. Maar dit is dan ook duidelijk een modus die bedoeld is om maar even te activeren, als de nood er is.
Even vergelijken
We hebben de eerste generatie Momentum True Wireless nog bij de hand en kunnen dus meteen vergelijken met de geüpdatete versie. Met de oortjes verbonden met een LG G8X (die aptX ondersteunt), doorlopen we onze grote playlists met vaste testtracks in Roon. Eerst checken we bij de instellingen of de Momentum True Wireless 2 inderdaad de belofte Bluetooth-codecs aankan. En inderdaad: SBC, AAC en aptX zijn mogelijk. De LG kiest automatisch voor die laatste, een lossy codec die wel een hoge kwaliteit levert. Het is een soort kwaliteitslabel dat er minstens een bepaalde kwaliteit wordt geleverd. Een Bluetooth-codec kan uiteraard een slecht bronbestand of stream niet goed maken. Daarom raden we je aan om naar lossless bestanden te luisteren of – als dat niet mogelijk is – naar lossy bestanden met de hoogst mogelijke bitrate. In de apps van diensten als Spotify kies je daarom het best voor een hoge kwaliteit. De Momentum True Wireless 2 ondersteunt ook de low latency-variant van aptX, waardoor we gerust naar een aflevering van seizoen twee van ‘Altered Carbon’ op Netflix konden kijken zonder een discrepantie of lag tussen gesproken dialogen en lipbewegingen te merken.
Bij het vergelijken tussen oud en nieuw we eigenlijk weinig verschil. Zowel qua comfort als geluidskwaliteit is de ervaring zo ver we konden vaststellen hetzelfde. Dat laatste vonden we niet verrassend, want de driver en opbouw is hetzelfde en Sennheiser heeft een reputatie als het gaat om het leveren van een bepaalde sound. Dat de oortjes twee millimeter compacter zijn, dat merk je in de praktijk niet.
Transparant Hearing was trouwens ook aanwezig op de eerste Momentum True Wireless, maar de noise-cancelling is helemaal nieuw. Je moet er in de app wel even naar zoeken. Voor Transparant Hearing is er een schuifknop in het hoofdscherm, NC moet je zoeken in de instellingen. Gek. Maar je kunt ook activeren door te tikken op je rechteroor.
Nu verricht de noise-cancelling op de Sennheiser-in-ears geen mirakels. De Sony WH-1000XM3 weert veel meer geluid, maar dat is wel een grotere over-ears koptelefoon. Om de effectiviteit te testen gebruiken we in deze tijden met reisbeperkingen een YouTube-video van een lange treinreis en spelen we het op hoge volume af (circa 80 dBA). Eerlijk gezegd: daarvoor hadden we de indruk dat de NC van Sennheiser niet veel voorstelde, maar bij deze test werkte het behoorlijk goed. Het verschil tussen de eerste (zonder NC) en tweede Momentum True Wireless (met NC) is daardoor echt enorm. De ruisonderdrukking mag niet supereffectief zijn, zoals bij de Sony’s of Sennheisers eigen Momentum Wireless 3-koptelefoon, het doet zijn werk wel zonder de tonaliteit van je muziek te veranderen. Zowel bij het beluisteren van ‘In absentia’ van Porcupine Tree als bij zweverige ‘Erased Tapes Collection IX’ met artiesten als Nils Frahm en Rival Consoles konden we nagenoeg geen verschil horen tussen NC aan en uit. Er is wel een lichte ruis detecteerbaar bij heel stille stukken, maar dat fenomeen is bij nagenoeg alle draadloze oortjes aanwezig. Als je naar muziek aan het luisteren bent, merk je er niets van.
Wat we horen klinkt bijzonder goed. De bassdrum kickt goed door bij een rocknummer ‘Black Wave/Bad Vibrations’ van A Giant Dog (een Texaanse garagerockgroep die voor een of ander reden vorig jaar het volledige Neon Bible-album van Arcade Fire coverde), en ook de ritmesectie bij ‘You Did Good Kid’ van The Hold Steady klinkt punchy en dynamisch. Tegelijkertijd komen de vocals van Craig Finn goed loss van het geheel en is er geen spoor van stress of vervorming te merken. Uiteraard moet je zorgen voor een goede pasvorm om echt een volle klank te ervaren, maar dat is altijd zo bij oortjes. Wat deze in-ears heel goed doen is muziek op een grote soundstage presenteren. De houtpercussie op Pantha du Prince’s ‘Transparant Tickle Shining Glace’ – een minimalistische track van de Duitse elektronicaproducer Hendrik Weber – lijkt in een immense ruimte plaats bespeeld te worden. Op een betere open hoofdtelefoon gaat het nog ruimtelijker overkomen, maar bij de draadloze in-ears is de Sennheiser hiervoor een winnaar.
Conclusie
Als het gaat om geluidskwaliteit biedt de Momentum True Wireless 2 een uitstekende gebalanceerde weergave, met een overtuigende laag. Totaal draadloze oortjes hebben door hun kleine omvang vaak beperkingen, maar deze Sennheiser weet daaraan te ontsnappen. De autonomie is nu veel competitiever dan voorheen, waardoor de Momentum True Wireless 2 het potentieel van zijn voorganger eindelijk waarmaakt. De toevoeging van noise-cancelling is welkom, maar wel even de verwachtingen managen. Er is er geen enkel totaal draadloos oortje dat qua ruisonderdrukking even effectief is als een over-ears.
Bekijk
Bekijk
Bekijk
[ad_2]
